"Het belangrijkst bij de Olympische Spelen is niet de overwinning, maar de deelname, zoals ook in het leven niet de overwinning, maar het streven naar een doel het belangrijkst is. Het belangrijkst is niet, om veroverd te hebben, maar om goed gevochten te hebben."
Dit is een van de bekendste citaten van Pierre de Coubertin, de oprichter van de moderne olympische spelen.
In 2001 werd er besloten dat China het gastland voor de olympische zomerspelen 2008 zou worden. Vanaf dit moment staat de politieke situatie van het land steeds ter discussie. Vooral de schending van de mensenrechten is een groot punt. Liu Jingmin, de vice-president van het organisatie comité in Peking, zei dat het organiseren van de spelen een positief effect zou hebben op de ontwikkeling hiervan. De Chinese autoriteiten bleven dit feit ook steeds bevestigen. Maar terwijl de olympische spelen steeds dichterbij kwamen, bleef de kritiek op China toenemen. Vooral mensenrechtenorganisaties zoals Amnesty International houden hun blik op China gericht. Ze concluderen dat de situatie niet verbeterd is, maar juist verslechterd. De autoriteiten controleren nog strenger op mensen en organisaties die zich kritisch uitlaten. Ze proberen China zo goed mogelijk voor de dag te laten komen. Door dit alles volgen er veel protesten. Vooral tijdens de tocht van het olympische vuur van Olympia naar Beijing is het telkens raak. In Londen en Parijs lukt het de protesteerders de vlam af te pakken en te doven. Mensen met politieke functies en/of aanzien worden opgeroepen de spelen te boycotten. Zelfs spelers worden gevraagd niet te gaan. Hier ligt het twistpunt…
In 2001 werd er besloten dat China het gastland voor de olympische zomerspelen 2008 zou worden. Vanaf dit moment staat de politieke situatie van het land steeds ter discussie. Vooral de schending van de mensenrechten is een groot punt. Liu Jingmin, de vice-president van het organisatie comité in Peking, zei dat het organiseren van de spelen een positief effect zou hebben op de ontwikkeling hiervan. De Chinese autoriteiten bleven dit feit ook steeds bevestigen. Maar terwijl de olympische spelen steeds dichterbij kwamen, bleef de kritiek op China toenemen. Vooral mensenrechtenorganisaties zoals Amnesty International houden hun blik op China gericht. Ze concluderen dat de situatie niet verbeterd is, maar juist verslechterd. De autoriteiten controleren nog strenger op mensen en organisaties die zich kritisch uitlaten. Ze proberen China zo goed mogelijk voor de dag te laten komen. Door dit alles volgen er veel protesten. Vooral tijdens de tocht van het olympische vuur van Olympia naar Beijing is het telkens raak. In Londen en Parijs lukt het de protesteerders de vlam af te pakken en te doven. Mensen met politieke functies en/of aanzien worden opgeroepen de spelen te boycotten. Zelfs spelers worden gevraagd niet te gaan. Hier ligt het twistpunt…
De olympische spelen draait in eerste instantie om sport en sportprestaties. Natuurlijk zeg ik niet dat mensenrechten niet belangrijk zijn. China werd verkozen boven Turkije, Japan, Frankrijk en Canada om de olympische spelen te organiseren. Ik ben alleen van mening dat nadat deze beslissing gemaakt was, het moeilijk is om nog eens eisen te gaan stellen. Dit is achteraf ook gebleken! Ik vind wel, dat vanaf de officiële opening er geen “echte” protesten meer waren, maar de sport weer op de eerste plaats stond!
Link voor informatie: http://nl.wikipedia.org/wiki/Pierre_de_Coubertin
Merel de Klerk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten